EDOUARD
BASTARACHE
(1971)
La poterie
étant une des formes d’art les plus anciennes,
il est assez
difficile d’être original dans la conception des
formes; c’est
ce qui amène Edouard Bastarache à s’attarder
davantage à
l’équilibre de la forme par l’émaillage :
« C’est
le jeu de la forme et de la couleur qui donne un
produit esthétiquement
valable. »
Toutes les
pièces de céramique exposées sont essentiellement
décoratives.
Il a horreur de faire des pièces utilitaires
parce qu’il
n’aime pas se répéter. Cette façon de travailler la
céramique est
synonyme d’artisanat pour lui, bien qu’il ne soit pas
contre cette
discipline en soi. Il disait : « Si j’étais peintre,
je ne ferais
pas de portrait puisque la photographie existe;
aussi, je ne
fais pas de pièces utilitaires puisqu’on les fabrique
en série dans
des ateliers bien organisés et à beaucoup moins cher. »
Edouard
Bastarache a de la difficulté à parler de sa technique
de travail, puisqu’elle
varie d’une pièce à l’autre ; quant à la forme
de ses pièces,
on peut leur trouver un point en commun : le goulot.
Il attache une
très grande importance à la façon d’appliquer ses
glaçures :
« C’est par la glaçure qu’on souligne l’équilibre d’une pièce,
c’est pour
cette raison que j’emploie surtout celles dont la couleur
se rapproche
le plus de celle de la terre. Je détermine la couleur par
l’épaisseur de
la glaçure et comme je peux obtenir quatre ou cinq
couleurs avec
une même glaçure, j’en utilise seulement trois.
Ma façon de
m’exprimer en poterie c’est d’expérimenter à fond une
glaçure ;
il faut lui laisser le soin d’épouser la forme de la pièce et
par conséquent
se servir du mouvement du tour pour la décorer. »
TEXTE POUR LE
JOURNAL LE SOLEIL DE
QUÉBEC
(Canada)
Auteure
Christiane Brunelle. 27 mars 1971.
-----------------------------------------------------------------------------------------
Pottery being
one of the oldest forms of art, it is rather
difficult
to be original
in the design of shapes; which leads Edouard Bastarache
to spend more time to the balance of the form by
glazing. It is the
play of the form
and the color which gives an aesthetically valid product.
All of the
exhibited ceramic pieces are primarily decorative.
He has
horror to make
utilitarian wares because he does not
like to repeat himself.
This way
(repetitive) of working in ceramics is synonymous with
the craft industry,
for him although he is not against this discipline
by itself. He
said: « If I were a painter, I would not make portraits
since
photography is here; also, I do not make utilitarian wares since
one
manufactures them in series in well organized workshops
at cheaper
prices. »
Edouard
Bastarache has difficulty speaking about his techniques
of
working since it varies from piece to
piece; as for the shape
of his pots,
one can find a common denominator: the neck.
He gives very
great importance to the way of applying his glazes:
it is by the
glaze that the balance of a pot is underlined, for this reason
he especially
uses those whose color are closer to the clay. He
determines the
color by the thickness of the glazes and since he can
obtain four or
five colors from the same glaze, he uses only three glazes.
« My way
of expressing myself in pottery is to experiment a glaze
thoroughly; it
is necessary to allow it to spouse the shape of the pot
and
consequently to make use of the movement of the wheel. »
Text for LE
SOLEIL, a newspaper of Quebec City
(Canada)
Author, Christiane Brunelle. March 27, 1971.
--------------------------------------------------------------------------------------------
Ceramiko estas
unu elpli malnovaj formoj de arto, estas sufiĉe
malfacila esti
originala en la dezajno de formoj, kiu estas kio
kondukas Édouard Bastarache malfruiĝi pli je la ekvilibron de
kondukas Édouard Bastarache malfruiĝi pli je la ekvilibron de
formo per emajliado
Ĉi tiu estas la ludo de la
formo kaj la koloro
kiu donas
produkton harmonie validan.
utilecajn
potojn, ĉar li ne ŝatas ripeti. Ĉi kielo labori ceramikon
estas samsencaĵo
de metio, por li kvankam li ne estas kontraŭ la
disciplino mem.
Li diris:« Se mi estus pentristo, mi ne volas fari
portretojn ĉar la foto ekzistas, ankaŭ mi ne fara sutilecajn
potojn
ĉar la fabriko
en serio estas en bone organizitaj metiejoj kaj multe
pli
malkara. »
Édouard
Bastarache alvenas kun malfacilaĵo
paroli pri sia labora
tekniko ĉar ĝi varias de unu poto al alia, koncerne formon de siaj
ceramikaĵoj , vi povas trovi komunan punkton, la kolon.
Li atribuas
tre grandan gravecon al la kielo apliki liajn glazurojn :
« Estas
per la glazuro ke la ekvilibro de poto estas substrekita.
Ĝi estas glazuro
kiu reliefigas la ekvilibron de
poto. Ĝi estas
tial, ke mi ĉefe uzas unu kies koloro estas plej
proksima al de la tero.
Mi decidas la
koloronper la dikeco de la glazuro, kaj kiel mi akiras
kvar aŭ kvin kolorojn kun unusama glazuro, mi
uzas nur tri glazurojn.
Mia maniero de
min esprimi en ceramiko estas eksperimenti
ĝisfunde
la glazuron,
oni devas doni al ĝi
zorgon edzigi la formon de la poto kaj
sekve uzi la
movadon de la potrado por ĝin
ornami. »
(Teksto por Le
Soleil, ĵurnalo de Kebeko
(Kanado) Aŭtoro, Christiane Brunelle. Marto 27, 1971). (Esperanto)
(Kanado) Aŭtoro, Christiane Brunelle. Marto 27, 1971). (Esperanto)
